19 mei 2010
Na maanden van voorbereidingen, vergaderingen, honderden kilometers te hebben rondgereden en honderden telefoons was het eindelijk zover.
Onze gasten uit de VS zouden ons voor 5 dagen vervoegen.
Even was er paniek toen er op het nieuws te horen viel dat de vulkaan in IJsland weer zijn kuren had
Bernard en Thierry vergezeld van een 7 tal piekfijn uitgedoste militairen “GI’s” van US Garrison Brussels staan aan de gate van Brussels Airport te wachten.
USAirways flight 750 uit Philadelphia wordt verwacht om 08.00 uur, Aan boord bevinden zich de veteranen Mr. Carbone and Mr. Latimore, hun echtgenotes en familie, 9 personen in het totaal. Bij deze 9 is ook Ms Dapra ( dochter van S/Sgt Clement Dapra, zij vertegenwoordigt haar vader diens gezondheidstoestand het niet meer toelaat om een dergelijke trip te maken. Clement Dapra was de staartschutter van de originele Lanning crew maar omwille van ziekte zat hij op 26/11/1944 niet in de B-24 bommenwerper)
Wij ontvangen het bericht dat de vlucht vervroegd is, uiteindelijk komt het verlossende bericht, ze zijn geland. Met mondjesmaat komen de passagiers uit het vliegtuig gestapt, en “ja” dan zien wij “Otto”(Mr. Carbone), oef ze hebben het gehaald. Verwonderd zijn onze gasten als zij worden opgewacht door de GI’s in hun gala-uniformen.
Wat een verwelkoming, passagiers van andere vluchten houden zelfs even halt om te zien wat er gaande is.
Na het inladen van de bagage worden wij naar de basis van US Garisson Brussels gebracht voor een eerste kennismaking en een koffie, en ja, zelfs om 08.20 uur wordt er al een hamburger verorberd.
Vervolgens worden de gasten overgebracht naar Leuven om in te checken in hun hotel.
Koen en Michael bevinden zich op dat moment ook al op de luchthaven van Brussel om Mr & Mrs Bryan Murray (kleinzoon van Mr. Carbone) op te wachten. Na de verwelkoming worden zij ook overgebracht naar het hotel waar zij hun grootvader en de rest van hun familie verwelkomen.
Ondertussen was het al middag gepasseerd en terug tijd om richting Brussel te rijden, Bernard, Koen , Michael en Thierry zijn op weg om de 3de veteraan, Mr. Colby, met zijn familie op te wachten. De Eurostar 9126 wordt verwacht om 14.05 uur uit Londen. Onderweg even de tijd genomen om de innerlijke mens te versterken om vervolgens verder richting zuidstation te rijden. Op het aankomstpaneel zien wij staan dat de trein op schema is aangekomen. Even was er toch ongerustheid, heel wat passagiers waren ons al gepasseerd maar geen Mr. Colby. Zouden zij het dan toch niet hebben gehaald met de vulkaan? Omdat wijzelf niet op het perron mochten, konden wij niets anders dan wachten, en “ja” daar was hij dan. Mr Colby en zijn kinderen Jack, Beth en Cathy.
Woorden schieten ons te kort hoe wij getuige waren van de verbroedering in het hotel tussen de 3 veteranen en hun familie.
Na nog een kleine toelichting van wat er hen de komende dagen nog stond te wachten waren wij allen te gast bij Ria Christens, (archief annutiaten Heverlee en goede vriendin van “Otto”) voor een echte “American Barbecue”
Michael had ondertussen nog de afspraak aan het station te Leuven om de kleindochter van Mr. Latimore en echtgenoot op te wachten, deze kwamen toe uit Parijs via Brussel.
Als ongeruste grootvader wou Mr. Latimore haar eveneens verwelkomen en daar was geen speld tussen te krijgen.
Uiteindelijk was iederéén (17 mensen in het totaal) dan toch verzameld geraakt en hebben wij allen genoten van de barbecue bij Ria om na het dessert terug af te reizen naar het hotel waar onze gasten van een welverdiende nachtrust hebben genoten.
Volgende: Dag 2 Brussel + inhuldiging